EY. MENZİL.

EY MENZÝL.

Ben Menzilde gördüm,binlerce insan
Arayýp bulursun, kimi ararsan.
Yüzbinler tek yürek,olmuþtur tek can.
Kardeþliði gördüm, menzil köyünde.

Renga renk güllerse, ayný destede.
Piþman olan binler, ayni listede.
Deðil bana nefsin, alem gülsede,
Aðlayanlar gördüm . Menzil köyünde.

Piþman olanlarýn, yükselir sesi.
Uyku tutmaz allah, allah nefesi.
Her saniye kalpte, allah hecesi.
Ne veliler gördüm, menzil köyünde

Gözyaþý sel oldu,kapýlmýþ sele.
Fakir ile zengin, hepsi el ele.
Manayý almýþlar, en önce ele.
Ben mahþeri gördüm,menzil köyünde.

Ayakkabý yoktur, giydi çarýðý.
Üstünde kalmamýþ,dünya varlýðý.
Kalbinde sevdanýn, aþki yaniði.
Ne aþýklar gördüm, menzil köyünde.

Ne iþ verirseler, yok itirazý.
Ellerini açmýþ, mevlaya nazi.
Hiç geri döner’mi, ulvi niyazý.
Utandým kendimden, menzil köyünde.

Sýrtýndan sarkýyor, günah torbasý.
Öyle aðladýki, yandý maþasý.
Tövbeyle söz verdý, kalmaz tasasý
Feryadý figaný, duydum menzilde.

Unutmuþ dünyanýn, butun derdini.
Yýkmýþ kalbindeki, riya bendini.
Ölü gibi etmiþ, orda nefsini.
Hayretlere düþtüm,menzil köyünde.

Bir tufan misali, nazar yaðmuru.
Renga renk açýyor, güllerin gülü.
Tövbe ile piþer, gönül hamuru.
Kokusunu aldým, menzil köyünde.

Deyýlim ben artýk,nefsimden yana.
Dünyamý çok cazip, gelmiyor bana.
Sultanýn nazarý, yeter cihana.
Ne zahirler gördüm, menzil köyünde.

OSMAN KÖSEOÐLU.
27-04-2006
ÜMRANIYE-ÝSTANBUL



Sosyal Medyada Paylaşın: