Gecenin kör bir karanlýðýnda býraktýn beni Biliyordun karanlýklar hep korkutur beni Ayrýlýk agýr gelirmi diyorsun Ben seni gündüzün loþ bir ýþýðýnda sevdim Gece hiç olsun istemedim En acý koyan sessizlik karanlýklardaki sensizlik Hasatalýk gibi sanki çaresizlik
Gördü seni gözlerim Ay gibi parlayan rengini ve tenini Peki Ya hiç düþündünmü Kendinide bu süreçte terk ettinmi Ben seni sonsuzlukta buldum Ve seninle birlikte bittim kayboldum
SEVÝLAY ALPASLAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUANAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.