uzak durma yaklaþ bana tebessümle
sar sesinle avut beni bir çocuk gibi
baþýmý okþa
geceme güneþ kat
olunca yanýmda katlanýrým
baþlangýcý olmayan
sonu olmayan
kaç adým sonrasýna
bugün
feleklerin menzillerinde
senden baþka köþelerde
köþelerin baðlandýðý sokaklarda, caddelerde
gazeller okur fýrtýnalar
bir yýðýn yaprak savrulur
senden bana
benden baþka baþka yollara
o sözlerin sahibi sendin
mecburi geçiþlerin yapýldýðý bir yerde
sesindi
sevgi dolu buluþmalara tanýklýk eden
hýzlý adýmlarla kaçarken
oysa sevgi dolu rüzgarlarý senin topraðýnda tatmalýydý
gönülden üflenen sözlerle anlatmalýydýn
gündüzün aydýnlýðýnda yeniden sevmeyi
dünya üzerine çökmeden
yer ayaðýnýn altýndan kaymadan
bir daðýn altýnda kalmadan
düþerdi her defasýnda
bin adým atýp da
yaklaþtýðýnda
gözlerini yumardýn
suyun suya karýþmasý gibi
topraðýn suyu kabul etmesi gibi
kabul ederdim seni
gözyaþlarýnla
her defasýnda
gördüðüm yarým kalan o rüyaydý
armaðan ettiðin suç ortaklýðýnla
yüzümdeki yara izinin ýslandýðý anlarda
kýyamet kopardý içimde
bir damla kan karýþýrdý hayata
rüya bozulurdu
bir damla kan yüzünden
sürgün edilirdim
hayat ile ölüm arasýna
hep sen kendi doðru bildiðini ayyuka çýkarýrdýn
evet, saldýrýrdýn
kavga ederdin
cebelleþirdýn benimle
yürürdün üstüme
inkar ederdin yaptýklarýný
gönül incitir yalan söylerdin
daha çok
yakýcý bir sýcaklýk deðerine ulaþýrdý hýrsýn
sonrasý, yer çekimsiz
sonrasý sonsuz bir boþluk
nefes verdiðin hava kütlesi alevlenirdi
atmosferim yanardý içine düþtüðünde
ekolojim bozulurdu
derken
iklimlerimde yaðmurlar baþlardý
seninle
bir ömre tabi idik senle ben
sanýlanýn aksine
bu alemin hava katmanlarýnda
ayný þartlar altýndaydýk
ayný sistematiðin ezberlenmiþ cümleleriydik
kaç hece kaç kelime
ikimizde sadece aþka tutkunduk
her þey yolundayken
nihavent bir þarkýydýk
oysa
redfer