BENİ BENDEN ALAN NEFSIM
BENÝ BENDEN ALAN NEFSÝM
Yýktýn batýrdýn beni. Sen yýktýn ocaðýmý.
Yerden yerlere vurdun, þü gönül sancaðýmý.
Yolumun üstündeki, iþaretleri soktun.
Sen sebep oldun kýrdýn,kolumu bacaðýmý.
Yedi baþlý belasýn, nasýl kurtulacaðým.
Bit pazarýna seni, üçüza satacaðým.
Þü rezil suratýna, kimsede para vermez.
Seni tedavi için, bir tabip bulacaðým.
Sana güvenen yandý,çýkmaz yola dayandý.
Ahireti periþan, Dünyasýda virandýr.
Onun esiri olan, tuzaðýna düþenler.
Son nefeste perdeler. Tek tek kalkar uyanýr.
Sený rezil etmeden, nefsini iyi taný.
Söyle dünya gecici, son duraktýr vataný.
Kabristanda kimler. Var, orada kimler yoktuki.
Unutma senden önce, o topraða yataný.
OSMAN KÖSEOÐLU
28-08-2015
TUZLA-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.