ÇOK GEÇ KALDIM

kâh aðaç olurum kâh yaprak sonunda hep toprak olurum

yanarým yane yane Allah diye sevince
kulum deseydi keþke bak bendeki sevince

Daða verdin almadý yüklerim bana kaldý
koydum elim vicdanýma bana yer kalmadý

kutlu bir neferin kutlu sancaðý olsaydým
ne olurdu bayraðýný ilk bende tutsaydým


kumlarý deþeledim yoktu ayak izleri
kokun bile yok bizde cihanýn peygamberi

Esmiyor ki rüzgârý bulutlar neden durgun
aðlamaklý yeryüzü yýldýzlar neden yorgun


geç kaldým cennetine davetine geç kaldým
kalubelada söz verip son nefeste geç kaldým

sanki bendim kovulan Ruhumda büyük sancý
bedenim yaþayan tövbekar garip bir Hancý


çehreme güneþ gibi nurdan ýþýk doðmuyor
yaþamak zulüm sanki ne yapsam da olmuyor

imaným kuru pýnar akmasýný bilmiyor
neden nefsim dinlemez sözüm ona geçmiyor

iki cihan mutluluk esseydin bana rüzgâr
Nasuh ipliðinden sarýlýr ruhuma ahuzar




Ayþe caniberk
Gümüþ kalpler
Sosyal Medyada Paylaşın: