Ýnsanýn en çokta yaþayamadýklarýnda kalýrmýþ aklý... Yaþana bilecekken yaþayamadýklarýnda... Sen nekadar bazý þeylerin farkýnda olsanda gönlüne ,kalbine bunu açýklaman zor oluyormuþ...
Ömür desen.... Bir yonca yapraðý gibi rüzgârla savruluyor oradan oraya... Zaman geçiyor,saatler senin sonun için tiktaklarýný hýzlandýrýrken , her mevsim bir ömrün geçip gittiðini söylerken sana . Sen hala umutla olabilceðine inandýðýn þeyler için dua ediyorsun ... "Rabb’im olucak biliyorum gönlüme bu hissi veren sensin. Bunu bana nasip edeceðine inanýyorum ..." diyorsun.
Ýnsanýn belkide tutunduðu tek þeydir. Sabredip umutla beklmek... Çünkü dua edip umutla beklemek bütün imkânsýzlýklarý yerle yeksân eder... Imanýn gücüne hiç bir þeyin gücü yetemez ...
Hep bir umutla bekleyiþ var içimde. Tüm imkânsýzlýklara raðmen olsun diye Sabrederek beklediðim bir duam var... Sinem Güçlü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sinem _Güçlü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.