HİÇ SEVMEDİM YANLIZLIĞI

SEVMEDÝM YANLIZLIÐI
Hiç sevmedim yalnýzlýðý,
Kalýnca bir baþýma anlamsýz resimler çizdim,
Týpký çocuklar gibi.
O an ne geçtiyse elime kâðýt gibi þeylerden,
Üzerine kelimeler yazdým týpký çizdiðim resimler gibi anlamsýz.
Bir bardak çayý bile yalnýz içmek ürkütür beni.
Gitmiþ olman sorun deðil, yeni dostlarým olur halden bilen, beni anlayan.
Þöyle bir bak; oturduðum sandalye, odamýn kapýsý, masam hepsi ne varsa,
Kalem, kâðýt bilgisayarým, dostlarým benim,
Sen gittiðinle kal.
Sokaðýmý, mahallemi seviyorum, sen yoksun diye kýzamam ki .
Yaþadýðýmý sen anlayamadýn ama, ben; sýcak simit, boyacý, sebzeci, diyen emekçide yaþarým.
Hiç sevmedim yalnýzlýðý,
Sandýðýn gibi tek baþýma deðilim,
Eller dolanýr saçlarýmda ömrüme dua ederek.
Duvarým bir baþtan bir baþa resimlerle dolu,
Kitaplýðýmda yüzlerce kitabým,
Sen yoksun diye üzülemem ki.
Hiç sevmedim yalnýzlýðý.
Sýkýntýlarým olmadý desem yalan, oldu.
Bir sevene koþmadým desem yalan, koþtum.
Seni aramadým desem o da yalan, aradým.
Hiç sevmedim yalnýzlýðý.
Gelir geçer hevesler,
Ýnsan, duygularýna esir olur bir zamanlar.
Ardý arkasý kesilmeyen hayaller süsler bir an,
Çizdiðim anlamsýz resimler, karaladýðým anlamsýz kelimeler
Üstüme üstüme gelir.
Daðýlýr ne varsa zihnimde sana ait,
Sevmediðim yalnýzlýðýn için düþerim, anýný kestiremediðim zamanda.
Haykýrýrým:
Kuþlara, aðaçlara, bakmayýn benim dediklerime.
Seviyorum ölürcesine,
Sen yoksan ben hep yalnýzým.










Sosyal Medyada Paylaşın: