Yumuşaktı Kalplerimiz

Eskiden de böyleydik biz; bir bardak demli çayla ýsýnýrdý yüreðimiz.
Mehmet emminin kahvesinde toplanýr,
Odun ateþinde sohbet eder,
Askerlik anýlarýmýzla geçerdi vaktimiz.
Ajans dinlerdi büyüklerimiz.
Nasreddin hoca söze girer;
Çaylar tazelenirdi habersiz.
Henüz akýllý telefonlar yoktu,
Tavuðumuzun ayaðýna diken batmasý,
Ýneðimizin sütten kesilmesiydi tek derdimiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Komþu köyden duyulurdu sesimiz.
Tilki dadansa köyümüze; yumurtasýz kalmazdý evimiz.
Televizyon yoktu, internet yoktu,
Hacivat vardý, Karagöz vardý,
Arkasý yarýnlardý neþemiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Rençberdi çoðumuz,
Mutluydu çoluk çocuðumuz.
Kedimiz damdan düþse
Yardýma koþardýk hepimiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Yumuþaktý kalplerimiz.
Rüyalarýmýz daha uzun
Her derde devaydý türkülerimiz.
Eskiden de böyleydik biz;
Tertemizdi ekmeðimiz.
Taþýn suyunu sýkar,
Birbirimize hal hatýr sorar,
Hiç eksilmezdi sevgimiz.

Ufuk Akalýn

Sevgi ve Saygýlarýmla
Sosyal Medyada Paylaşın: