GECENİN SESSİZLİĞİNİ DİNLİYORUM

GECENÝN SESSÝZLÝÐÝNÝ DÝNLÝYORUM .

Mazlumlarin suskun çýðlýklarý , gecenin sessizligini bozuyor.
Karanligi delip. Göklere týrmanýyor. Ölmemiþ ruhlara degiyor.
Icimi tarifsiz hüzün kaplýyor.
Kulaklarýmda çýnlýyor,
duymak istemiyorum, O Sessiz çýglýklarý .
Ama ruhumu kapatamýyorum.
Bir cocugun feryadi, figani yaralýyor kanayan yüreðimi.
Uzakta ve yakýnda insanlýk adýna bir sey gözükmüyor!
Sevgi bekleyen , kulaklarý sagýr eden temiz yürekler , uzanacak bir El, sýðýnacak bir liman, sýcacýk bir sevgi, ýþýk bekliyorlar.
Her gece çýg gibi büyüyor sessiz çýðlýklar
Bir yanda þehrin ihtisamli ýþýklarý,
Bir yanda zifiri karanlik.
Bulanýk her taraf.
Beden yorgun, zihin dolu, gözler bulutlu, yürekler kýrýk.
Hayal bile kuramýyor, icime yolculuk yapiyorum.
Kara gecede, kara tahtanin uzerinde gezen kara karýncayý gören mevla.
Gökleri delen Mazlumun sessiz çýðlýðýný bilmezmi?
Gökyüzünde Ay ve yildizlar karanlýða inat ýþýðýný saçýyor.
Ýçimi umutlar kaplýyor birden.
Saatin tik tik sesiyle irkiliyorum.
Gece kuþu beliriyor bir anda. Ciyak, ciyak bagiriyor. Karanliga ragmen inatla SABRET.
Her gecenin bir sabahi vardir Diyor.

Þerife Bozoglan- Eker

19-02-2018
Sosyal Medyada Paylaşın: