Oysa ilkbahar yaðmurlarý yaðacaktý ikimiz için
Islanacaktýk beraber
Islanacaktý yüreklerimiz
Ümidi tükenmiþ bir sevgili
Melâlin kucaðýnda zehirlenmiþ bir suda
Aþk bekler mi kapýda
Kaç yýl bekler aþýk mâþuku
Sevda ürkektir demiþtim
Tellere konan kuþlar gibi
Sen gittin tahtýndan süzülüp
Belki de býraktýðýna üzülüp
Yaþlý gözlerimi karanlýklara emanet edip
O kadar yorgunum
O kadar bitkin
Ve bir o kadar aç
Yüreðim gibi bir limana muhtaç
Ýz býrakmadan
Süzüldün duman gibi gözlerimin arasýndan
Bu þehrin neyi eksik ki seni olmasýn demiþtim
Biçildim ekin ekin
Akmýyor þadýrvanlarýn suyu
Sana mahpusmuþ dudaklarým
Duvara asýlý bir dað resminin içinde gibi
Zemheride soluyor yüzümüz
Kayýp bir resimdeyiz
Söyleyecek o kadar söz var ki
Tutulmaz sel olur söylesem
Yýkýlýr ýrmaðýndaki set
Belki de öleceðim
Bir daðýn bir kuyuya tohum ektiði yerde
Sisli bir yalnýzlýðýn gölgesinde
Anladým ki
Ýnsanoðlu en çok kendini öldüreni
En çok kendini gömeni seviyormuþ
Kýþ diyorum yaz diyorlar
Deli deli gez diyorlar
Ben derdimi kime desem
Bu dert sana az diyorlar
Derdin deme dertsiz kula
Kaðýt kalem yaz diyorlar