bugün þubatýn on dokuzu
seferberlik var topyekun
tüm müstahkem mevkiler tutulmuþ
bir kez daha durum vahim
kýþ geri döndü
camlar zangýrdadý
kar kapladý
þehirdeki binalarý
sokak lambalarýný
toprak zemini
kaldýrýmlarý
þubat takviminin son deminde
oynaþan onca gölge
hepsi odanýn zemininde
birer kar kütlesi bütün suretler
perdeyi hareket ettiren eller
kendini fark ettiren her þey
bir püfla ýþýklar söner
muhayyel bir mumun söndürülmesi gibi
boþluða doðru üflenmiþ bir nefes gibi
hayat donar
yaþam biter
heyecan kaybolur
geriye ne kalýr ki
tatsýz tuzsuz kýþ mevsiminden baþka
bugün þubatýn on dokuzu
sokakta kesif bir kar kokusu
bütün sofayý, odalarý rayihasý doldurmuþ
ahali en kalýn örtülerini takýnmýþ
tülbentti iðne oyalý kýzlar kýþ hurileri gibi
yedi daðýn perisi gibi
saða sola daðýlmýþ
hep ayný havadisler
mevzular iç içe halka halka geniþlerken
hava eðri bir çizgi üzerinde
þekillerin renklerini okþarken
dünya kar istilasý altýnda
zemine düþen karlardan ibaret
þark cihetinde
karlar çil çil
her yerde içli bir keder
þehrin üstüne bütün bulutlar
iyice eðilmiþken
rüzgar tiz bir sesle haykýrýr
beyza bir rüyanýn kollarýnda
þubat saatleri can çekiþir
bugün þubatýn on dokuzu
bir kez daha
ortalýða öylesi bir ölüm sükuneti çökmüþken
kulaðý olan herkes kulak kesilmiþken
gök gürültülerini , þimþekleri
tipi,kasýrga uðultularýný
duymamak mümkün mü
artýk can acýsa da bir
acýmasa da bir
bitmez zannedilen her türlü çile biter
hem öyle bir biter ki
artýk fark etmez
müsebbibi kar olan her þey
acýlarý dindirir
geceler uyumadan
sabahlar uyanmadan
iyice bastýrýr kýþ
düþmemek için ayazýn döþediði buzullar
saçaklardan yere uzanýr
komþu komþusundan uzak
soba baþýnda hayale dalar
her þeyin kar olduðu vakitlerde
hýzlý hýzlý vurulduðunda
kapýnýn tokmaðý
selam faslýndan sonra
bir besmele çekip
dualar okunmaya baþlanýr
aydýnlanýr etraf kar ýþýltýlarýyla
göz yaþlarý bir mendil ile silinir
bir elif miktarýnca
bir kaðýt çekip önüne
sessizce oturur
bir þiir resmi çizer þair
önce küpeþtesine doldurulur imdat çýðlýklarýný
aðýr yenilgileri peþi sýra
kapýsý mýhlanmýþ sokaklara gizler
kar beyaz hayalleri
hayatý hatýrlatýr þubatýn on dokuzu
bilinmeyeni söyler
bilinmeye yükseltiliþleri yeniden hatýrlatýr
sükunet düþürür
vebali candan öte ezalar getirir
sessiz sedasýz
karanlýktan öteye geçmeyi öðretir
rengini birdenbire deðiþtirir gök kubbenin
kasýrgalar patlatýr
ufukta gittikçe yaklaþýr daðlar gibi dalgalar
karýþýr yer ile gök birbirine
denizin altý üstüne gelir
sular kabarýr
tufanlar kopar
koca koca kar bulutlarý
tanýklýk eder
tepeden týrnaða gün boyunca
iþgal edilirken yeryüzü külliyen
bir an bile durmaz uðultular
baþýný sokacak damý olmayana
bacasý tütmeyen evlere
Allah yardým etsin artýk
bumbuz havaya raðmen
kaybolmuþ renkler üzerine
kufi hatla yazýlýr þubatýn kaderi
cisimlere bir bir istiflenir kar taneleri
kar üzere anlatýlýr hikayeler
bir varmýþ bir yokmuþ diye
evvel zaman içinde
kalbur zaman içinde…
bugün þubatýn on dokuzu
kýþ geri döndü
camlar zangýrdadý
kar kapladý
þehirdeki binalarý, sokak lambalarýný
toprak zemini
kaldýrýmlarý
redfer