BİR İNKİSARIN ÖYKÜSÜ

Bin bir ümitle girdiðimiz bu kapýdan 
Çýkýyoruz ümitlerimizi býrakýp
Gönlüm fýrtýna öncesi sessizliði yaþýyor 
Damarlarýmda bitmez med-cezir 
Ve 
Sabrým dorukta, taþýyor.. 
Kim derdi ki can… 
Islanamayacaðýz yaðmurda… 
Kim derdi ki 
Söküp atacaklar fidanýmýzý… 
Gecenin alaca karanlýðýnda 
Gördük baskýný
Kýrdýlar inadýmýzý.. 
Hani özlemlerimiz vardý ya? 
Onlar simdi kanadý kýrýk birer kuþ 
Bir yol uzar gönülde sýlaya 
Dikenli, taþlý, yokuþ mu yokuþ
 … 
Gönül isterdi ki 
Bu kapýdan çirkeflikler girmesin 
Ve 
Riyakarlýklar barýnmasýn bu yuvada 
Oysa can.. 
Burada farklý deðil dýþarýdan 
Dalkavuklar baþ tacý 
Çirkinlikler firarda 
Doðruluklar tutsak 
Çürümüþ prangada.. 
Artýk 
Mutluluk oyunu kar etmiyor 
Sevinçlerim tutsak 
Yedekleriyse zulada… 
Sabun köpüðü umutlar 
Günler bana yetmiyor.. 
… 
Ah can… 
Bilemezdim ki; 
Acýlara dûçar olmuþ bedenime 
Merhem olmaz duadan gayrisi 
Gözlerim kanlý, 
Ellerim baðlý… 
Konuþamam… 
Dilim lal
Anlatýlmazlýðýndayým bir sevdanýn
Yaþamaksa bunun adi 
Eh iste.. yaþýyorum.. 
Tesbih gibi hasretini çekerek… 
Koca dünya bana dar 
Ve her þeye raðmen 
Dilim anlatmaktan bîzar 
Ýþte böyle can.. 
Ýþte böyle.. 
Ümitle girdiðimiz bu kapýdan 
Çýkýyoruz ümitlerimizi býrakýp… 

Ýnsisar: Ruhta iz býrakan türden hayal kýrýklýðý
Sosyal Medyada Paylaşın: