UFUKTA ÖZGÜRLÜK VAR

Güneþ deðmesin yarýnlara,
Solup gitmesin baharlar.
Özgürlüðün mavi türküsünü
Söylesin uçurtmalar.

Vakit, yangýn öncesi
Kývýlcýma hazýr rüzgârlar
Bir ateþ sancýsý, köz aðrýsý
Ufukta yangýn,
Ufukta özgürlük var.

Hürriyet bir sevda gibi
Kýlcal damarlarýmda yüzer
Eski bir saatte tarifsiz anýlar
Akrep uzak kalmýþ bugün,
Buz tutan yelkovana
Zaman, asidir çatlayan duvarlarda
Unuttuðum yeþil gözler
Bir sabah çýkagelir karþýma,
Ýnler baþýmda hayali…
Özgürlük uzakta sanýrsýn yüreðindedir.
Gökyüzü mürekkep olmuþ gözlerime
Veda ederken duvarlarýn içi sýzlar
Kalem ve kâðýt artýk yalnýzlar...

Yazýlmýþ alnýma ezelden
Hürriyetin kundaðýnda doðmuþum ben
Bedenimi zapt eder belki,
Demir parmaklýklar.
Ama ruhuma vurulamaz zincir.
Yüreðim isyan, yüreðim ihtilal
Ben susamam yakýþmaz dilime lal.
Yaðmuru hür bulutlarla yaðacaðým
Esaretin çölden þehirlerine
Güneþi tutup dalýndan doðacaðým
Karanlýk zindanlarýn gölgelerine

Gülüm özgür, dalým özgür
Açacaðým en soylu gülüþümle.
Yeþerecek fidanlar,
Kuþlarýn kanatlarýnda açacak çiçekler.
Ben içeceðim gökyüzünü
Dudaðým ki denizden bir bahar
Nereye gidiyorsun yar,
Özgürlüðün düðünü var.
Özgürlük, benim hasretim, memleketim
Burcu burcu tüten vataným hürriyetim.

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: