acýya, dumana, is’e bulanmadan kývamý, kýyamýnda iblisle tanýþamadan olunamýyor asla insan
kök verdikçe yere, göðe, boy verdikçe vebaline fani kefareti olur küllendikçe dili gýyabýnda deðirmenleþtikçe de inancýna teri, topuðuna da dikeni öðütür aþk acýyý, insanda kýyametini…
. . . //
ilhanaþýcýþubatikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.