Seninle gittiðimiz o parký düþlüyorum
Diye yazardým öyle bir aným olsaydý
Seninle hiç parka gitmiþmiydik?
Hani bir akþam,
Buluþur ya aþýklar
Sokak lambasýnýn altýnda
Bir bankta otururlar
Ay ýþýðýnda güzeldir gece
Yýldýz kaysa da dilek tutsak diye
Geçirirken içlerinden
Geliverirler aniden göz göze...
Herþey susar, herkes sessizleþir
Gözler konuþur sadece
Derin bakýþlar ardýnda aþka baðlý arzular
Kýpýrdanýr durur yanar eller dudaklar
Bir yaprak kýmýldar, rüzgar tenini okþar
Üþüyen ellerimizin ruhu
Birbirini kucaklar
Uzaktan donuk bir resim gibi durur
Ama ardýnda ne fýrtýnalar saklar...
Nerede söyle?
Seninle gidebilme ihtimalimiz olan parklar
Hangi otobüs geçer yahut
Müsait olur hangi duraklar
Bu dünya da mý, baþka bir evrende mi?
Ay ýþýðýnda ellerimizin seviþtiði o loþ sokaklar
Ne zamana denk düþer?
Seninle buluþmamýza þahit zamanlar
Geçmiþte mi saklýdýr
Yahut yarýna mý yasaklýdýr
Nedir düþlemekten bile aciz olmamýzýn nedeni?
"seninle birlikte gittiðimiz o parký düþlüyorum"
Demek isterdim...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.