Aslýnda umutlarýmýzý kýrýk bir sonbaharýn Gölgesinde intihar etti Çaresizliðin mevsimini yaþýyormuþçasýna Sevdiklerimiz, deðer verdiklerimiz Ve inandýklarýmýz bir bir ölüme mahkum oluyor
Her þeyin bittiðini zan ederken Býyýk altýndan gülerken kader Ýçimizde kanamasýz yaralara neden olacaðýný Geç fark ettim Ama iþ iþten geçmiþti bir kere
Nerede olduðumuz belli deðil Hangi mevsimde gönül çarkýný yýktýk Hangi zamanda Yalnýzlýðýn uðursuzluðu hakkýna girdik Zaman ateþler içinde yanarken Alanýmýzda biriken acel terleri Karmaþýk bir yaþamýn dibine demirliyordum
Bilmem hangi mevsimde gönül çadýrým yýkýldý Hangi karanlýk vakitte sonsuzluða haykýrdým Avuçlarýmýn içinde hayatým kayarken Acýlarý benliðimle beraber gömüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
serhat fidan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.