Ben

Yine sabah...
Yine bin bir çile kapýmda.
Yine gözleri üzerimde yokluðun
Ve yine kalabalýklarda yalnýzlýðým...

Arkasý yokmuþ gibi gecelerin
Sabah uyanýlan, gün deðil;
Azapmýþ, telaþmýþ, acýymýþ...
Ýnsan bu döngüye saplanmýþ.

Yürüdüðüm yollarý tanýyorum
Sokaklardaki mutsuz insanlarý,
Birlikte yürüdüðüm bulutlarý,
Ben bu sükuneti tanýyorum...

Sükunetin dilini anlýyorum
Her yerden kaybolup gitmek istiyor
Nedenini sormadan susuyorum
Geride yalnýzlýk bile kalmýyor.








Sosyal Medyada Paylaşın: