Oh olsun kıymet bilmeyene

Ýþte tam þurada otururdu bir þeyler yazar bir þeyler düþünürdü
Ne düþünüyorsun diye sormazdým ona
Þimdi ise duvarda asýlý duran resmiyle konuþuyorum

Þu pencerede durur dýþarýyý izlerdi
Kimi bekliyorsun diye sormazdým ona
Þimdi ise sokak lambasý gibi ayak izlerini arýyorum

Beni sevdiðini söyler dururdu ben ise susardým
Gözlerinde su damlacýðý oluþurdu
Þimdi ise O sihirli cümleyi duyamýyorum

Çocuk gibi mutlu ve bayram þekeri gibi gülümsemesi vardý sýcacýk bir güneþ gibi ýsýnýrdý kalbim O gülerdi ben susardým
Þimdi ise dudaklarým gülmeye yabancý

Yüreðinde kocaman bir bahçe vardý ve ben en deðerli çiçeðiydim
Sevdi, deðer verdi, aðladý, acý çekti, vefalýydý
Beni kocaman bir aðaca çevirdi
Þimdi ise kuru topraðýn içinde can çekiþiyorum

Özledim derdi bir rüzgar olup gelseydim sana derdi
Ben zamanýn kýymetini bildim þimdi ise onsuz günlerin acýsýný çekiyorum

Körmüþüm meðer içtiðim mutluluðu tükürmüþüm
Kalpsizmiþim meðer sahip olduðum sevginin kýymetini bilememiþim
Saðýrmýþým meðer en güzel sözlere kulaðýmý týkamýþým
Ruhsuz muþum meðer tek yýldýza deðil gökyüzündeki yýldýzlara aldanmýþým

Nankördür insan sevildiðimizi anladýðýmýz gün defolup gideriz
Deðer verdiklerinde bir ceket daha isteriz

Ýhtiyar þair gençliðinde ki çiçeði kaybetti
Göz yaþý dökmesi acý çekmesi üzmesin sizi
Oh olsun kýymet bilmeyene

Feride Açar
Sosyal Medyada Paylaşın: