*Kesintisiz mutluluk*

yemyeþil bir yerdeydim
aðaçlarýn dallarý topraða deðiyordu
çok mutluydum çok
tarifsiz bir haldeydim adeta uçuyordum
göz alabildiðine yeþil çayýrlar ortasýnda
öylece duruyordum
kollarýmý iki yana açmýþ doya doya
bu sonsuz mutluluðu soluyordum
tektim kimsecikler yoktu yanýmda aramýyordum
yalnýzlýk duygusu çekmiyordum
bir þey yapmaya çalýþmýyordum
hiç bir sözüm yoktu söyleyecek
düþünmüyordum
düþüncesizdim
salt mutluluk hali bu olsa gerekti
hiçbir þeye ihtiyaç duymuyordum
üstümde ne kýyafet vardý bilmiyordum
aç mýydým tok muydum
habersizdim
sadece mutluluk halini hissediyordum
üzüntüm yoktu sevinmiyordum
sadece yemyeþil bir yerdeydim
yeþilin bir parçasý olmuþtum
mutluluk ne sýcaktý ne de soðuk
sýcaða yakýn ýlýktý

fark ettim
baþýmýn altýndaki yastýðý
yorganý battaniyenin kaymýþ olduðunu
pencereyi gardýrobun üstündeki aynayý
etrafa daðýlmýþ irili ufaklý bir yýðýn anlamsýz nesneyi
anladým
bir yer vardý gidip gelmiþtim
hiç ayrýlmak istemezdi bir kere giden
dönmezdi
orada yalnýzlýk çekilmezdi
yalnýzlýk dert edilmezdi
korkulmazdý endiþe edilmezdi
dünya kibrit kutusu kadar daralmazdý
sonlu þeyler bulunmazdý
mutluluk aranmazdý
ne koskocaman boþluk ne de yokluk
tek bir his yumuþacýk sarmalayan
kesintisiz mutluluk...


Gülhan Çeliktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: