FAKİRİZ

Fakir yaþýyoruz, hem de çok fakir;
Bir tatlý söz için dilimiz fakir;
Unuttuk anayý, hem de babayý;
Arayýp sormaya telimiz fakir.

Zekat, fitre altýn eder turabý;
Gerçeðe döndürür çölde serabý;
Bir yudum su bile Hakkýn þarabý;
Sadaka vermeye elimiz fakir.

Yüreklere girmek bize mahsustu;
Bir fani dünyaya döþedik postu;
Unuttuk atayý, eþ ile dostu;
Gönüllere esen yelimiz fakir.

Yüreðimiz çarpar aþk ile güya;
Dostluklar tatilde, sevdalar rüya;
“Seni seviyorum” desek de riya;
Yare uzatýlan gülümüz fakir.

Bilmem ki neleri anlatýp, sayak;
Hangi iyimiz var, nereye koyak;
Ýhtiyaç ehline gitmiyor ayak;
Komþuya verilen külümüz fakir.

Zengin olsa bile vermez metelik;
Dara düþmüþ vicdan, kasalar çelik;
Mezara girse de yine cep delik;
Dirilerden fazla ölümüz fakir.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: