zehir zemberek bir hayatýn düþe kalkmalarýndan geliyorum herkes köþe kapmaca oynuyor bense acýlarý beynime vidalýyorum ayaktayým yine de sýnanmak da buna da þükür ediyorum ama bunu sadece ben biliyorum artýk yadsýsak da bir þeyleri ya sen anlatmak istemiyorsun ya da ben anlatamýyorum
dudaðýmda bir ürpertiydin dilim de bir þarký gözlerimin uykusuz olduðu anlar da içim de kýpýrtýydýn sen gittin ya artýk güneþim doðmayacak belki de odum kopacak
yaþanan yüzlerce aný buruk bir özlem donuyor bir gülüþ metruk bir çehrede yüreðimin en onulmaz yerine konuyor sanýrým gün gelir anlarsýn beni niye böyle suskunum diye çýðlýðýmdan arda kalanlarý anlarsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
DÜŞLER SIĞINAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.