Üstüne hüzün çökmüþ gama batmýþ gözlerin Dilinde naðmelerle her dem neþe saçardýn Hâlâ kulaklarýmda o týlsýmlý sözlerin Konduðun kuru dalda gonca olup açardýn
Bazen gönül daðýna vakitsiz bir kar yaðar Unutma, kar daima bahar sancýsý taþýr Bir kardelen boy verir sonra bin çiçek açar Yeþil vahaya döner bildiðin kuru bozkýr
Gül, yüzün gülsün artýk bir gün biter gam keder Her insan mevsimini kendi içinde yaþar Kýsa olan bu ömrü, boþuna etme heder Baþucunda bekliyor o sihirli anahtar
Ýbrahim Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.