idrâk

Pavlodar vokzalda, an akþam üstü
Lenin kadar sosyalist bir trende
anladým
sistem düþmaný yalnýzlýklarýn var olduðunu
Kompartman alacakaranlýktý
orada aç kaldým, yemeðim vardý yemeye utandým
yabancýlýðý tattým ama bu dýþlanmýþlýk deðildi
olaðan bakýþlarýnda o kondüktör kadýnýn
anladým
koridorlarýn deðil, dünyanýn dar olduðunu
Stepleri öptüm, onlar beni okþadý
Annem yoktu yanýmda, annesi yanýnda olan annesizlerin öksüzlüðüne aðladým
giyindim bozkýr vedalarýný sýrtýma eski bir çoban giysisi gibi
kimseler beni tanýmadý
Kolhoz müdürleri bile sýradandý kompartmanda sütlü çay içerken
ve beklerken bir okulun kayýt kabul odasýnda
anladým
umudun ve u/mutluluðun bize yar olduðunu
dile kolay bir çað yangýný görmüþlerin
külleriyle tanýþtým
gülleriyle tanýþtým
elmacýk kemikleri sürgün pembesi babuþkalarýn yün çoraplarýnda ýlýndým
kollarýndan önce gözleri sarardý beni
gözlerinde tükenirdi o yangýnýn külleri
torunu aksanlý bir türkçeyle ayyüzlümü söylerken
anladým
bu göç duraðýmýn baðýl diyar olduðunu
þapkasýz yürüdüm sokaklarda
mutebessim hayaller kurdum, insanlarýn hiç gülmediði tramvaylarda
el ayamla erittiðim camlarda aradým doðru duraðý
üþüdüm çok üþüdüm sezdirmedim
ama kalinina kutuzova kesiþiminde
o sosyalist eskisi binayý gördüðümde
anladým
eksi kýrk üç derecenin ayn-ý bahar olduðunu

farzýmuhal

helezon dergisi ocak’22
Sosyal Medyada Paylaşın: