Altý yýl öncesi beþ þubat gecesi Zaman durmuþtu o an saat gece iki Hüznün ayrýlýðýn sesi habercisi Þubata tutulmuþtu sanki özlemler Babamýn gidiþiydi vuslata eriþi
Sonsuz hüzünlere kiralanmýþ duygularým Her yýl ayný gün hislerim artarak katlandý O günden sonra bayramlarým Çocuksu yanlarým büyümek zorunda kaldý Acýnýn yokluðun farkýna vardý Ýtiraf etmeliyim içim aslýnda hep çocuk kaldý
Kalemim sevgiyi anlatýrken cömert davrandý Yokluðuna duyulan özlemi anlatýyorken Tükenip titreyip dona kaldý Defter yapraklarý bir satýrda toplandý Anlattý tek kelimeydi ve aslýnda çoktu Adý özlemdi yokluðun adý özlemek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Merve Yiğit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.