Hazan rüzgârý ne zaman eserse Bir þarký çalmaya baþlar baþucumda! Makamý hüzzam olan… Pencereme vurur yaðmur taneleri “al bizi içeri üþüyoruz “ dercesine… Sanki açmasam pencereyi Cam kýrýðýna boyayacaklar… Mezar sessizliðindeki odamý!
Oturdum yanýmdaki sandalyeye… Bi ah! Çektim derinden Ýþte hüzün daðýtan bi þarký, Hatýrlatmaya yetti o yalan sevdamý… Yaðmur pencereme vurdu, Gözyaþlarýmsa hüzün kokan tenime! Ben seni düþledim hazan mevsiminde… Belki içimde ölmeye yüz tutmuþ Bir umut kaldý diye, Belki de … Her neyse! Her þeyin sebebi sensin iþte… Bir tek sen! Sen... varsýn düþüncelerime gizlenen, Haberin var mý? Unuttum deyip de kurtulamýyorum Ýþte senden…
Bir tek sen… Sadece sen! AkLýmda..Fikrimde... Geçmiþten kalan hisLermde... Sen varsýn! Sosyal Medyada Paylaşın:
((Ayşe)) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.