bir yanda, bir yanda tutuþuyorken vuslat-ý sevdam diðer yanda cayýr cayýr yanýyor insanlýðým a dostlar yanýyor denizlerim, ormanlarým yanýyor sýrdaþ, yoldaþ, insan sandýklarým söylesin þimdi biri bana bu nasýl bir yanmaktýr…
düþlerimi yatýrýyorum kokunu yýkadýðým küllerime.. sýkýlýrken ruhum kelebeksiz vadiliðinde bir kaç satýr da sýkýyorum daðlara, duymayanlara, duyamayanlara ardýndan adýný bilmediðim bir yýldýza daha av, avcý oluyor nüshasýz kimliðim, kimsesizliðim.. inanýn gece mi þahane yalnýzlýk mý bahane çözemiyorum ki çözene kadar ben yine þiþeleniyor zaten genzimdeki mahzen açlýðým.. kadehlerin, þiþelerin dibini resmettikçe beynimdeki kýyametlere azalýyor azar azar yer çekimi suretimde sonra mý sonra öyle bir sen, öyle bir aþk çekiyor ki ruhum hiç mi hiç sorma “ooofff ki ne offf".. "yak bi cigara” daha diyor ciðerimin s/en köþesi, efkarýmýn yalnýz s/en bahanesi.. ne diyordum ha evet bence yalnýzlýk kesinlikle bahane o içimdeki çokluðun var ya hani, hani bulutlar dolusu, yaðmurlar durusu inan ki çok, çok daha þahane.. ne zaman ben geceye her telden, her dil, dinden biraz gelmiþinden, çokça da geçememiþinden küfür, püfür savursam da inan vurur, vurur gece beni avazlarým, ayazlarýmdan vurur acýmasýzca bakýþlarýmýn asýlý kaldýðý efsun-i gözlerinden sevgili.. gözlerin ki gecenin her kuytusunda tenhasýna demir attýðým ve asla uyanmak istemediðim tek hüzünlü limandýr ve seyir defteri olmayan, olamayan tek seyr-ü sefergahýmdýr...
/
ahh sevgili uzat gözlerini bir damla gözyaþý daha içeyim ömrümden geceden geçtim gün, güneþ bile utanarak doðuyorken insanlýðýn eline gök saramýyorsa kuþaðýný dünyanýn beline yaðmurlar sus, insanlýk ardý sýra pus olmuþken uyumak kimdir, kimlerdendir uyumak benim neyime...
düþüþlerimi yatýrýyorum kokunu yýkadýðým küllerime.. sýkýlýrken ruhum kelebeksiz vadiliðinde bir kaç satýr da sýkýyorum daðlara, duymayanlara, duyamayanlara ardýndan adýný henüz bilmediðim bir masumiyete daha avcý oluyor hayat görmezden gelemezliðimde.. inanýn yaþamak mý þahane ölmek mi bahane çözemiyorum ki çözene kadar yine öfkeleniyor genzimdeki vefakar açlýðým. masum canlara sarýlý aðýtlarýn dilini resmettikçe beynimdeki kýyametlere insanlýðým bir o kadar daha azalýyor sonra mý sonra öyle bir isyan çekiyor ki ruhum “ooofff ki ne off” . “yak bi cigara” daha diyor ciðerimin ta en köþesi, vicdanýmýn asýl sesi.. ne diyordum bence ölmek kesinlikle bahane. ayný teneffüste, ayný nefesi alýp kardeþçe, özgür yaþamanýn çokluðu var ya.. ahh..inan ki çok ama çok daha þahane.. ben haksýzlýða her telden, her dil, dinden biraz gelmiþinden, çokça da geçememiþinden küfür, püfür savursam da inan vurur, vurur gece beni avazlarým, ayazlarýmdan vurur acýmasýzca insanlýk bir o kadar daha beni kalemimden. vurulur gece, gündüz, ay, yýldýz özgürlüðümün asýlý kaldýðý sözlerimden. sözlerim ki, insanca yaþamanýn her nefes alýþýna demir attýðým ve her nefes alýþýmda bir o kadar daha da dibe battýðým tek hüzünlü limandýr ve seyir defteri olmayan, olamayan tek seyr-ü sefergahýmdýr...
/
ben her gece dualarýma bir teselli daha, bir servi daha dikiyorum ki ben gökyüzündeki bulutlarý sýrasýz içtima edip kara topraðýmýn al sürmeli kýrýþmýþ tenine yaðmur saðýyorum aðlamayýn analar.. ki ben, boynunu bükmüþ gelincikleri adýnýza hem alýndan hem de alnýndan defalarca öpüyorum…
. . . //
Ýlhanaþýcýocakikibinyirmiiki /italik ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.