SÖZ SÖZ VERMEYECEKSİN..!!!

Verilen sözde durmak müstehaptýr. Sözünde durmamak tenzihen mekruh Olur. Yapmayacaðý halde, yalan olarak söz vermek haramdýr. Unutma ki “Söz aðzýmdan çýkana kadar esirimdir, ancak aðzýmdan çýktýðý an ben onun esiriyimdir” diye bir güzel söz vardýr. Sözünün arkasýnda duracaksýn…

Ardýnda duracak cesaretin yoksa emeklemeyi öðrenmeden koþmaya çalýþmayacaksýn. Ve Güldürmeyi öðrenmeden aðlatmayacaksýn... Kimseden ah almayacaksýn. Zira bilmelisin ki kimsenin ahý yerde kalmadý bu zamana kadar. Yetimin ahý tutar derdi büyükbabam.

Çok seneler önce bir söz söylemiþti büyüklerimden biri. Kimi anýlarýyla anýlýr, kimileri analarýyla. Seni doðuran sana emek harcayanlarýn kulaklarýný çýnlatmayacaksýn. Bulunduðun yerin hakkýný vereceksin, Hz. Ömerin adaletini devam ettiremiyorsan yani beceremiyorsan terki diyar edeceksin. Ama selam verilecek olarak kalacaksýn.

Kývýrmayacaksýn her konuda. Mezdeke gurubuna özenmeyeceksin. Dediðinin arkasýnda duracak yapamýyorsan da olumlu çareler bulacaksýn. Zira bunun yarýnýda var bileceksin. Senin yaþadýðýn diyar ayný mekân, ayný sokaklar olacak. Birilerine hýrka giydirirken diðerlerine kelek yedirmeyeceksin.

Ardýnda býraktýklarýn olmalý elbet. Bunlarla gururla anýlacaksýn. Öyle þeyler yapmalýsýn ki, dönüp baktýðýnda piþman olmayacaksýn. Piþman olacak adýmlar atmayacaksýn. Dostunu, düþmanýný bileceksin. Arkadaþlarla Dostlarý bir tutmayacaksýn. Þerefsizlere iþmar edip yavþaklara paye vermeyeceksin.

Ya uyanmayý bileceksin rüyadan, ya da sonuna kadar yaþayacaksýn doðru dürüst...

Kýsacasý ’’ADAM GÝBÝ’’. yaþayacak, ’’ADAM GÝBÝ ’’yaþatacaksýn hayatý.

Bir hikâyeyle bitirmek isterim sohbetimizi.

Hazreti Ömer bir gece makamýnda iken sahabeden biri ziyaretine gelir. Selam verir. Hz. Ömer verilen selamý almaz. Sahabi, müsait bir yere oturur.
Bu sýrada Hz. Ömer iþiyle meþguldür. Sahabi beklemeye baþlar. Hz. Ömer ise bir müddet daha çalýþmaya devam eder. Neden sonra iþ biter. Hz. Ömer, mumu söndürüp baþka bir mum yakar. O anda selamýný alýr. Konuþmaya baþlar.

Sahabi sorar:
-Ya Ömer, niçin hemen selamýmý almadýn? Sonra niçin bir mumu söndürüp diðer mumu yaktýn ve ondan sonra benimle konuþmaya baþladýn?
Hazreti Ömer;
-Evvelki mum devletin hazinesinden alýnmýþtý. O yanarken özel iþlerimle meþgul olsaydým Allah indinde mesul olurdum. Seninle devlet iþi konuþmayacaðýmýz için kendi cebimden almýþ olduðum mumu yaktým. Ondan sonra seninle meþgul olmaya baþladým.
Sahabinin gözleri yaþarýr, ellerini kaldýrarak þöyle dua eder:
-“Ya Rabbi! Hattab oðlu Ömer’i bizim baþýmýzdan eksik etme!"
“Benden sonra peygamber gelseydi, Ömer peygamber olurdu” buyuruyor Peygamber Efendimiz onun hakkýnda.
Hz. Ömer; adaleti, cesareti, sadakati ve sarsýlmaz imaný hürmetine Kainatýn Efendisinin dilinde en deðerli övgülerden birine mazhar oluyordu. Öyle bir adalet ki, “Dicle kenarýnda bir kurt bir kuzuyu kapsa, ilahi adalet Ömer’den sorar” diyebilecek kadar mesuliyet duygusu ile yoðrulmuþ, en aciz insanýn dahi sýðýnabileceði sahil-i selamet hükmünde.
Allahu Teâlâ(c.c.), Hz. Ömer’in adalet anlayýþýndan nasiplenmiþ kiþilerle karþýlaþmamýzý nasip eylesin inþallah. Amin…
Saygýlarýmla

Emre Vehbi ALKAN
Þiirbaz

Sosyal Medyada Paylaşın: