kapatın ışıkları

//

her
gidiþ
aslýnda
kendini de
yanýna alarak
sýnýrsýz ve haritasýz
sýrra kadem basmaksýzýn
yoksul bir düþ býrakýr sabaha
.
.
.

sevmeye, anlamaya çalýþýyorum uzaðýmdaki tüm yakýnlarý hatta teþekkür etmek istiyorum bir gün bir þeylere..

hep ipi olmaktan çokça kendime dolanmaktan sýkýldým uçmanýn. Sýkýldým doðru ve düz yol olmaktan. sýkýldým kendime ulaþamamaktan..

dün yine ayný þarkýyý dinledim ayný yatakta dans ederken hem de alay eder gibi uykumla.. eðer kalkarsam muhtemelen de ayný filmleri izleyeceðim sondan mý baþlasam diye iç geçirmediðim hep yalan... evet biraz yalan söylemenin nesi kötü hatta grileþmediði sürece bir beyaz yalaný evlat edinebilir her yaþayan.

bugün güneþ daha sarýmsý deniz daha lacivert ve daha tuzlu sanki martýlar daha beyaz öpüyor denizin tenini bugün.

þu yas tarafýmdaki tepeler ne de güzel dündüler, her tondan yeþildiler ah bir de konuþabilselerdi dinleyen olur muydu hiç mi hiç bilemediler..

sýrf annem seviyor diye ekmiþtim bir kucak dolusu kasýmpatýný on bir ay çiçeksiz. annem sanattýr, sabýrdýr diyor beklemek belli ki annem çok sanat gelmeyeli babam çok oldu hem ocak hem de þubat

çýkarsýz sevmek diyorum neden moda olmuyor anne. hep aþka çýksýn çýkmayan tüm sokaklar.. inan begonyasýz, cumbasýz evler çok beton be annem dudaksýz aþklar gibi.. ahþap bir yalnýzlýk kemiriyor bugün yine tasamý.. keþkelerim zihnimde karýncalananan daimi nöbetler silsilesi..

kýzma ama yine kahvaltý yapmayý unuttum, serçelere kýrýntýlanmayý da oysa gün ne kadar aydýn ve bilge deðil mi..

savaþmak yerine seviþmeyi, ölmek yerine de uðruna ölmeyi isterdim bak herkes gidiyor, gidiyor herkes vedasýz içimden. içim içime sýðýyor artýk biraz da üþüyor gibi. daha fazla çimlenmeden, çiselenmeden ben de gitmeliyim ve içinden geçmeliyim sancýnýn dýþýmý da içim kadar sevmeliyim ne bileyim yolu deðil yolcusu olmalýyým taa içimin. algýlarým, kaygýlarým, ayaklarým tamam da gözlerimi diyorum yanýma almalý mýyým bilemiyorum ki gerek yok sanýrým bakacak, görecek ne kaldý ki nasýl olsa bütün krallar gibi bütün bütün tanrýlarda çýplak masallar desen þiirler gibi hep yalýnayak

neyse.., bana da müsaade.. dedim ya teþekkür etmek istiyordum ben de bir gün bir þeylere.. uzanmak, dokunmak, hissetmek, saygý duymak, sevmek, seviþmek ve ölmeye nereden baþlayacaðýmý inan bilmek istiyordum..

ip deðil, ipsiz uçurtma olmak istiyordum, yelken deðil rüzgar olmak istiyordum.. nefes, nefese yorulmak istiyordum. þimdi kapatýn, kapatýn ýþýklarý sadece uyumak istiyorum...
.
.
.
her
ölüm
aslýnda
kendini de
keþkelerini de
ebedi yanýna alarak
yoksun bir düþ býrakýr sabaha

//


ilhanaþýcýþubatikibinyirmibir

Sosyal Medyada Paylaşın: