içimizde metruk bir hezeyan sanki dilini yutmuþ gibi sýnar bizi erteledik umutlarýmýzý arzularýmýzý da nerede kaldý o eski coþku o damarda durmaz kan nerede kaldý
asla insan küsmemeli doðasýna yoksa düþüp kalýrsýn bir çýkmazýn tam ortasýna anýmsa ! anýmsamak bile gün gelir öksüz kalýr oysa acýtarak yaðýyor üzerimize hüzünlerin resitali
hiçbir yýl hiçbir dil bilmiyor baþýna gelecekleri ne yazýk ki ayrýlýyor gün gelince dal ve varak ve ecel gelince buluþuyor beden ve toprak
varsýn hilebaz düþler iflahýný kessin yüreklerimizin kim anlar ki þiirlerimizden baþka bizi hangi þelale boþu boþuna çaðlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
DÜŞLER SIĞINAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.