Gidiþin zamansýzdý büyü bozulmuþtu Yüreðim zemheri kalbim taþ duvarlar gibi Bir kemanýn kýrýk telinin ahenksiz gýcýrtýsýz sesi gibiydi Ýçimdeki aðýtlar sýzým sessiz ÇIÐIRIÞLARIM
Baharýn solmuþ çiçekleri susmuþ kuþlar kör düþlerimde Bozulmuþ kaldýrým taþlarýydý içimdeki kýrýklar Fýrtýnalar kopmuþ yüreðimin sessizliðinde Kýyýya vurmuþ sandallarýn gelgitleri Martýlarýn beyaz kanat çýrpýnýþlarýydý YALNIZLIÐIM
Bozulmuþtu hazan dökülmüþtü gönül yapraðým tek tek Zamansýz gidiþlerin ardýndan Sessizliðim yorgun ürkek ÇARESÝZLÝÐÝM
Üzülmüyorum !!! güneþ doðmasa da gönül bahçeme Açmasa da mor sümbüller olmasa da kuþlar Ay aydýnlatmasa da gecemi çalmasa da çanlar Kýrýk keman süslemese de NAÐMELERÝMÝ