GÜNEÞLÝ GÜNLERÝ GÖREMEDEN
Yüreklere kor ateþler düþtü
Her zerresi alev alev yanýyor
Tarifsiz bir sancý sarmýþ
Ne yapsan nafile, yok çaresi
Damarlardan akan kan deðil
Sanki ateþ parçasý, yanýyor ciðerler,
Yandýkça eriyor garip yolcular!
Halbu ki
Ne umutlarla çýkmýþtýlar yola,
Kimi okuyup doktor,
Kimi okuyup öðretmen,
Kimi okuyup mühendis... olacak
Kara bulutlarýn üzerine,
Her biri Güneþ gibi doðacak
Doðdukça yürekler de gamzeler açacaktý
Gülmedi kara talihli bahtlarý
Umutlar eridi, açmýyor yedi veren güller
Taþ bassalar da yürek yaralarýna
Zalimin zulmü aman vermedi gitti
Gülen gözler býraktý yerini aðlayan gözlere!
Aðaçlar, Çiçekler, kurtlar, kuþlar yas tutar oldu
Hiçler dünyasýnda çok fazla yoktu istekleri,
Ýnsanca yaþamak ve yaþatmaktan baþka..
Lakin aman vermedi zalimler
Kýrdýlar, kalemleri hiç acýmadan tek tek
Yok olup gitti her biri,
Güneþli günleri göremeden!
29.01.2022 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.