BİR SENSİZLİK

BÝR SENSÝZLÝK

Yýkýlmadým...
Yaþamýn her zorluðuna,
Göðüs gerdim.
Kartallara yem oldum, parçalanmadým.
Dimdik ayaktaydým inan.
Kahvelerde kaðýt oynarken yaþýtlarým,
Ben, simitçilik yaptým sokaklarda.
Tombul teyzelerin çocuklarýna,
Uçan balonlar sattým,
Parklarda...
Tepinirken akranlarým diskoda,
Ben hayatla oyun oynadým.
Hem de en rezil perdeyi.
Ama yýlmadým sevdiðim !
Bir kez olsun, kendimi kaybedip,
" Bu nasýl bir yaþam " diye
Haykýrmadým...
Beni tek sen yakabildin.
Sadece sen becerdin bu iþi.
Beni, yokluðun bitirdi be Sibel !
Sýðýnaksýz þehirlerde,
Saðnak yaðmurlara yakalandým,
Islandým...
Gidecek bir evim yoktu,
Güneþ ýþýðýnda kurulandým.
Titremedim, hastalanmadým.
Beni bir sensizlik hasta etti.
Senin aþk saðanaðýn,
Titretti beni, Sibel !
Çürüdüm...
Gýda oldum körpe fidanlara.
Ay oldum gecede,
Güneþi kovdum.
Iþýðýmý yansýttým
Sonsuz okyanuslara.
Pencerelerde buluþtum
Uykusuz insanlarla.
Bir seninle buluþamadým Sibel !
Bir senin odana doðamadým.
Fahiþeler seviþirdi kuytu köþelerde,
Yaklaþmadým...
Yemin ederim hiç birine iliþmedim.
Parasýzlýk deðil,
Ýliþkinin soðukluðu korudu beni.
Tanýmadýðým yabancý vücutlarýn,
Garip tekdüzeliði,
Engel oldu günahýma.
Ama rüyalarýmda,
Aldýrmadan hiç kimseye,
Dert etmeden geçmiþi geleceði,
Nikahsýzca, doyasýya, koþa koþa
Düþünmeden,
Hiçbirþeyi dert etmeden,
Günahlarýmý ve yanacaðýmý
Hesap etmeden,
Elele,
Parmaklarýn parmaklarýmda,
Sýmsýký sarýlarak dolaþtým seninle.
Yani þunu bil ki Sibel,
Hiç iþlemediðim günahlarý,
Senin desteðinle,
Senden habersiz iþledim.
Ve sonra Sibel
Sende,
Özlediðim þehirin bahar kokusunu,
Hasretini aradým.
Kitapsýz dersler iþledim.
Çalgýsýz türküler söyledim.
Trafik sorunlu caddelerde,
Pejmürde ve traþsýz dolaþtým.
Ama bunlarýn hiçbirini
Asla sensiz yapmadým Sibel !
Beni aldatmayacak,
Karþýlýksýz ve içten içe sevecek,
Bir dost isterim demiþtin birgün.
Kendimi aday yaptým isteðine,
Kiþiliðimi, herþeyimi verdim.
Ömrümden günleri çalmak pahasýna,
Yaþamadan, soluk almadan,
Yüreðimdeki çarpýntýyý duya duya,
Yirmidört saat seni düþündüm.
Tuhaflaþtým, dalgýn oldum.
Seni her görüþte, için için,
Üzerine güneþ doðmuþ
Bembeyaz bir kar tanesi gibi
Eridim...
Irmak olup sana aktým.
Ama bir kez olsun,
Tek bir saniye olsun,
Kýymetimi bildiremedim be Sibel !
Sana olan hasretimi,
Kelimelerle, içimden boþaltmayý denedim.
Ama sen kaynak oldun,
Coþkun bir pýnar oldun.
Ben boþalttýkça sen fýþkýrdýn.
Yine yenik düþtüm aþkýna,
Beni bir daha yendin be Sibel !
Ne olur bundan sonra ;
Yeþil gözünü ve kumral saçýný,
Endamlý yürüyüþünü, hoþ bakýþýný,
Benden esirgeme.
Sensiz fakir olan þu kalbime,
Sevgi cüzdanýndan,
Yaþayacak ve yýkýlmayacak kadar,
Bir sadaka ver Sibel !....

Yahya TOPAL
1997
Kýrýkhan / HATAY

Sosyal Medyada Paylaşın: