nasýl desem bu aralar kendim deðilim deðilim kendim sanki göðsüm ortadan yarýlmýþta yer, gök içime gömülmüþ gibiyim içim enkaz diyorum duyumsasan az biraz
dað yükü öfkem var tanesine bað yükü þiþelenmiþ hüznüm var susuz, soysuz aþktýr zaman yüreðim ki deðirmensiz bir volkan dönmüyor iþte taþýma canla, cananla dünya
nasýl desem bu aralar kendim deðilim kamburuma sanki aðýr, aðýrlýðýma hafif geliyor hayat daha ne deyim söyletme be kadýn kurþunlara gelesi, ölesi yaþamak oldu adýn
tek doðru bildiðim yok yere deðil yaþamaktý aþk kere sancýsýz tek doðurganlýðým diþleri dökülmüþ uykusuz þafaðýmdý üþüdüðüm doðrudur terletmiyor artýk toprak...
/gözümü açtýðýmda an’dýr hayat kapadýðýmda yaþamak/
. . . //
ilhanaþýcýocakikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.