YAŞADIM
Doðum tarih bilmem, “dört dað arasý”
Kýraç rengin mavisiyle yaþadým.
Yarýsý topraktý, göktü yarýsý
Uzak yerin kavisiyle yaþadým.
Ne gördüm öteyi, ne yer aradým
Gündüz güneþ vurdu, gece karaydým
Kimseye sormadým neye yarardým?
Yalnýz aklýn insafýyla yaþadým.
Öküzlerin turlarýn da çok çoþtum
Yaz yaþadým küsmelere hep kýþtým
Düþmanlýk ne? eþeklerle barýþtým!
Ýnsanlarýn sinkafýyla yaþadým.
Yüz göre de alýþmalar yüz göre
Yüz kere öldüm ben, doðdum yüz kere
Yüzüm sürmediðim gitmem bir yere
Gözlerimin isyanýyla yaþadým.
Ve günlerden yýla geçip bildiðim
Nice aþkýn nakýþýyla ildiðim
Benim en çok annem idi sevdiðim
Öðrettiði lisanýyla yaþadým.
Elbette babam da bir büyük(!) idi
Ondan baþka ben de olmadý güdü
Her zaman söylerim “Babam hey gidi”
Güzelliðin misaliyle yaþadým.
Gel gitlerle bu dünyayý yürürken
Hayatýmdan “gidenleri “görürken
Aklýn içindeki saðlam dururken
Kazancýmýn ihsâniyle yaþadým.
Daha yaþanacak çok þey var elbet
Bu günlerin derdi sabret ha sabret
Bir tek Ozanlar var, Hamit Tunç medet
Onlardan duyduklarýmla yaþadým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.