YENİDEN KEMALİST

Ne oldu bana anlamýyorum,
Uyandým, kabýma sýðmýyorum,
Ýçimdeki Kemalist’le ben,
Asil kan kaynadý, canlanýyorum.

Umulmadýk bir sabah coþkusu,
Bugün sokaklara çýkasým var,
Karadeniz’den yola revan,
Yeniden Ýstanbul’a varasým var.

Sultanahmet’te namazý kýlýp,
Parkalý canlarla bir olasým,
Dahili bedhahlara karþý,
Adývar’ý birlikte anasým var.

Sözüm ona seyyitlere inat,
Onbaþýsý olup da Yalvaç’ýn,
Kahramanýn emrine uyup,
Alnýmdan vurularak ölesim var.

Boðaz’da altýncý kez avlanýp,
Geldikleri gibi gidenlere,
Yalaka gafil, hainlere,
Beraber el sallayýp gülesim var.

Sarýþýn Bozkurt’un gemisinde,
Kara oðlanlarla horon vurup,
Arslan yürekli alplerimle,
Karaya basýp ayaklanasým var.

Gün doðumundan hareketle,
Çifter minareli þehirlerde,
Çaðýrýp nenemle Kamutaya
Bölünmez vataný haykýrasým var.

Kara zýpkalý uþaklarýmla,
Koca tepeden ovaya bakýp,
“Keþke” diyen softa yobazý,
Düþmanla bir tutarak vurasým var.

Atýmý çevirip Akdeniz’e
Ýlime “gavur” diyen gavuru,
Yerli de olsa, yaðu gibi,
Ýlk kurþunda denize dökesim var.

Kýlýç kuþanan oðullarýyla,
Kaðnýda topuklu kýzlarýyla,
O’nun yolunda Ankara’da,
Milletimi egemen kýlasým var.

Yüzüncü yýlda cumhuriyeti,
Kanýmla canýmla koruyasým var...


EROL TASLAK

Sosyal Medyada Paylaşın: