ARSIZ GÖNÜL

Arsýz gönül sýnýr mýnýr bilmiyor
El baðýnda güller deren ben oldum
Ayak çukurda onu da görmüyor
Ölmeden topraða giren ben oldum

Tövbe eder tövbesini unutur
Çiçek açar meyvesini unutur
Boþ hayallerle kendini avutur
Dað baþýnda serap gören ben oldum

Her sýzýyý yüreðimde taþýrým
Ýyileþmez yara durmam kaþýrým
Hep kendi kendimle ýsmarlaþýrým
Yollarýma diken seren ben oldum

Bir bakarsýn sinek gibi güçsüzüm
Sana karþý arsýz kadar yüzsüzüm
Dost meclisinde dinlenirken sözüm
Haram sohbetlere giren ben oldum

Koca yýl geçti çileyi duysana
Emir haktan bu çaðrýya uysana
Kimsesiz baþýma bir taþ koysana
Kuþ tüyü yastýklar veren ben oldum

U.Ü.

Sosyal Medyada Paylaşın: