Yokluğunu yokluyorum buaralar

akþamdan kalma sabahýn yorgun yüzü,
nefesiyle buz tutmuþ camlar
serin soluðundan içiyorum sabahý
sanki camý delip girmiþ içeri rüzgar


dudaklarinda ki ýslýk týrmalýyor kulaklarýmý
sokuldukca sokuluyorum yataða
baþýmý çekerken omuzlarýmýn arasýna
dizlerim yapýþýyor karnýma
küçüldükçe küçülüyor bedenim
yatar gibiyim anne karnýnda...


küçüktüm
iyi de
ne zaman büyüdüm ..!



þimdi gölgesiz bir çýnarým
kýþa dönmüþ kýnalý elleri baharýn
aðlamaklý bir hüzün sahipleniyor yüreðimi
kirpiklerimde yaðmaya hazýr bulutlar
yokluðunu yokluyorum buaralar
bütün pýnarlarýn suyu kurusa da
kurumaz gözpýnarým


sen yine de o güzel ( gülümse )meni takýn
anýlar yalnýz kalmasýn
acýmdan daha büyük olsaydý acýn
o zaman beni anlardýn .











✍Canan Eren
26. 01.2022 / Balýkesir ~Erdek
Fotoðraf ; Canan EREN

Sosyal Medyada Paylaşın: