Dedim adım ne?
üç arkadaþ muhabbet deminde idik,
yenikapý samatya ortasý mekan,
sohbetin baðrýna düþen çocuk ses,
mendil vereyimmi,dedi ve geçti,
içimde sevginin hasýný seçti...yaþý sekizdi,
gözleri cennet bakan bir melaike, ne þirin bir can...
hay maaþallah.
dedim gel hele can,
senin adýn ne
sarýldým baðrýma bastým gönlümce...
dediki Abdullah.
dedimki ;pekala benim adým ne,
dediki Abdullah...
kaldýk öylece...
sevindim bir daha bastým baðrýma,
yani adaþ idik,de nasýl bildi ?
tesadüf desek te deðildi tabi
üçümüze derdin yandý o sabi...
almýþ idik mendil, elli kuruþa,
birde harçlýk tutuþturdu nazocan,
dedi al okulda harcayacaksan...
baktý olgun bir bakýþla Abdullah
antep þivesinde talý sedasý
dedi gerekki çalýþa insan,
çaydan yudumladý,baþladý söze,
dedi yakýþýrmý hiç yalan öze,
benim babam kazada öldü,anamda hasta,
kardaþlar tinerci,gönlümüz yasta,
babalýðým var,
sattýðým bu mendil paralarýyla akþamlarý içki içer her zaman...
isterseniz paranýzý...
dedi yutkundu...
fakat bizimleyken pekte mutluydu,
gözleri sözleri dolu doluydu,
elbet insanlýða büyük soruydu....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dadaş Abdullah GELGEÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.