HAYDİ ÇIK GEL ( 844.)

Hiç bir þeyden tat alamaz oldum
Aðzým zehir gibi acý mý acý
Yanýyor boðazým gözlerim yaþlý
Kulaklarýmda bir uðultu
Baþým dönüyor hala boþluktayým
Düzelemedim nedense
Ruhum ve bedenim oldukça yorgun
Sen yoksun yanýmda
Gün her gün yeniden doðsa da
Zaman durdu benim için
Ýçimi ürperten bir rüzgar esiyor
En azgýn lodoslar vuruyor yüzüme kýrbaçlarýný
Yerleþen son bakýþlarýn ufkumda
Ellerinin sýcaklýðý kayboldu avuçlarýmda
Son sözlerin çýnlýyor kulaklarýmda
Sonrasý özlem sonrasý hasret
Yüreðimde bir sancý
Sýkýþtýrýp durur hiç rahat vermez
Kývranýr dururum
Var olmayan bir coþku
Heyecan dolu ruhum
Uzaklardan bir çýðlýk sesi
Yardý gök yüzünü delercesine
Ýndi ruhumun derinliklerine
Çatlayacak gibi oldu göðsüm
Tufanlar koptu göðüs kafesimde
Senle boyadým gecenin karasýný
Her ürperti bir var oluþa dönüþür
Her belirti senden bir parçaya
Mavisine siyah bulaþtý
Kimsesiz gecelerimin
Sen boyadým gecenin karasýný
Ýçimde bir sonbahar havasý
Üþüyor ruhum üþüyor bedenim
Baykuþlar ötmeye baþladý
Geçmiþin ilahi sesleri kulaklarýmda
Hayaline daldýðým nice uykusuz gecelerim
Sensizliðin nefesinde
Hasret kaldým sesine
Tükenmeden umutlarým
Çýk gel artýk çýk gel ne olur
Aklýmý yitirmeden bitsin bu eylem
Haydi gel artýk sevgili
Haydi çýk gel



Fatma Ayten Özgün





Sosyal Medyada Paylaşın: