birer birer gittiler hepsi izleri güz yapraðý, gözleri gölge hiç gitmeyecekler sanýrdýk hiç bitmeyecek hikayeler gibiydiler biz onlarý çok sevsek de hayat tükettikçe her gün yüreðimizi yorgun akýllarýmýza daha az düþtüler zannettiðimiz birlikte son bulacak bir ömürdü,
..............................terkettiler
anýlarda kaldý özlediðimiz sesleri Ýstediðimiz biraz sessizlikti kimsesizlik deðil
þimdi hayatýmýz ýssýz.... onlarsýz artýk çok yalnýzýz
Elif Þebnem Akal
Sosyal Medyada Paylaşın:
elifsebnem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.