ÇİÇEKLİ KAFE

Önüne geldiðimde kafenin,
Arardý gözlerim seni,
Halbuki sen, hep dururdun giriþin köþesinde.
Ýçeri geçerken, kýþý ýsýtýrdýn,
Yakardýn yaz sýcaðýnda,
Hoþ geldiniz derken bize.

Sýcak bir demli çayý bile isterken
Kaçardý gözler senin gülen yüzünden
Ve farklýydý tadý,
Yorgun ellerinde gelen çayýn.

Nargilenin dumaný sararken etrafý
Zamanýn geçtiðini,
Paydosunu fýsýldardý kafe sakinlerine.
Acýmazdý nargile,
Duman kaplar, yayardý hüznünü kafeye.

Her gece tekrarlanýrdý bu oysa,
Ama, alýþamamýþtým,
Hiç deðiþmezdi sen giderken
Marpucumun buruk tadý.

Ne istenirse istensin,
Sen vardýn orada, bulurdu,
Getirirdi gönlümün kafe kýzý.
Arkadaþlýk vardý, sevgi vardý,
Ýçtenlik ülkesiydi belki kafe,
Fakat asla satýlmazdý orada tatlý.

Zaten gerek de yoktu bizce.
Tatlýsý sendin kafenin,
Adýný da koymuþtum içimden,
Adýný adýndan aldým,
Aklýndan bile geçmez ama,
Kafedeki tatlým, Çiçek balý...


EROL TASLAK
Sosyal Medyada Paylaşın: