Ben çok kanadým sen firarda` iken Ben çok sustum sen kaçak` iken En çok da yürek sýzýn sardý beni mülteci özlemlerden aþýrdýðým mavilikleri saklarken seni.
Bir patikada boðulan nefesleri yazdým sana sehpadaki mahkumun son bakýþýyla baktým sana güzden kalma son yapraðýn heyecaný sinmisti saçlarýna...
Senden sonra kalmadý kuracak bir cümlem þimdi bak yüreðinin en derinine özlemden őte ne kaldý ki geriye; Güne okunan tûrkû gibi sar yaralarýmý bilmesinler dað olan acýlarýmýzý.
Kaç zamandýr böyle efkarým Ben hep acýnýn ardýna düþtüm zulum aldý gitti ömrümü..! Ben oðullarý kýzlarý öfkeme Sabrýmý topraða gömdüm Sen bakma; bende ki bu ecel duruþuna Arsýz ayaz gecelerin koynunda uyuduðuma sûrgün yûreklerin isyanýndaydý bütün sessiz çýðlýklarým anlýyormusun...! Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Alkış Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.