her sabah kalkardý erkenden
hiç önemi yoktu saatin
yeri geldi uykusuz kaldý
gözyaþlarý hiç dinmedi
çalýþýp çabalayýp yoku var etti
iyi giyinsinler, iyi okusunlar diye
hayatýný feda etti
ufacýk bir sevgi bile görmedi bazen
bazen feryadýný gömdü yüreðine
bazý geceler yemek yemeden
yorgun, bitkin bir halde
kýlardý namazýný
yataða yýðýlýrdý
sabah þafak sökmeden kalkardý
Allah’a hamd ederek
hep dert ve çileyle geçti ömrü
hayat acý
bakmaz akan göz yaþlarýna
ah þu keþkeler olmasaydý da
keþkeleri ezip gelseydim sana
kalbim en hazin yerinden
yüreðim sessizce kanýyor derinden
kimseler duymuyor çýðlýðýmý anne
gökyüzünde mora boyanmýþ güneþin yüzü
kaldýrýmlar ýslak, kaldýrýmlar aðlýyor
ve þimdi yine sessizim
çok üþüyorum anne
içimde bir buzdaðý
sar beni kollarýnla
dizlerinde avut beni anne
kan ter içinde gece
kan ter içinde her yaným
her yaným gece vurgunu
kurþun yemiþ gibi,
sürgün yemiþ gibi
düþmüþüm kapýna düþmüþüm kucaðýna
bu gece yaram sýcak annem
ben geldim aç kapýyý anne
büyük oðlun yürek yaran geldi
budaksýz dallarýn arasýndan süzülerek
cennet göklerinin seraplarýndan düþerek
özü alev alev ateþle geldim
anne kokusuna doyamamýþ henüz
sýcak kollarýnda barýndýr beni
kol kanat ger hüzünlerime
teselli ol tereddütlerime
dua nehirlerinden ak bana anne
ben geldim aç kapýyý anne
elimde bir demet kýrmýzý gül
bir teþehhüt miktarý þah damarý yakýnlýðýnda
kaderin üstündeki kader gerçekleþiyor
uykusuzluðun zahmetini tadýyorum
beti-benzin solmuþ yýldýzlar konuyor avuçlarýma
gül, karanfil uykusu gecede
yepyeni bir cennet düþü görüyorum
bir ses , bir de aðýr yaralý özlemler içimde
bir de sana vurgun gözlerim anne
her gece
çölde bir vaha arayýþý benim yürüyüþüm
sensiz sokaklar ýssýz, duygular öksüz
þehir aðlar, ben aðlarým
ýslanýr þehrin kaldýrýmlarý
yaralý bir kalbin düþleri üþür
daðýlýr her yanýma hasretin
buram buram dört bir yanýma anne
benim hiç hayalim olmadý senden azade
sevginin çekim alanýnda cezbelere tutuldum
kanatlar takýndý kalbimin acizliði
ne omzumda bir dost eli
ne saçýma dokunan bir þefkatlim olmadý
hiç bir þey senin kadar güzel olmadý anne
ninni söyle kapansýn gözlerim
kabuslar bölmesin tatlý rüyalarýmý
tandýrdan yeni çýkmýþ taze ekmek kokusu gibi
öylesine saf, öylesine temiz, katýksýz, mayasýz
gözlerinden cemre düþsün kýrlarýma
çiçeklensin renk renk gülüþlerim
baharým , ümidim, rengim ol anne
o eski halini hatýrlarým
elbisesi yamalý, siyah saçlarýný
yer sofrasýnda ki yemeði çatalý ve býçaðý
soluklarýndan burcu burcu esen vuslat muþtusunu
ölümsüzlük iksiri gülüþünü
sevgiye dair tüm söylediðin sözleri
sözlerinden saðnak saðnak yayýlan
þükür kokusunu hatýrladým anne
cennet sensin buyurdu Resulullah (a.s.)
belki de bir mücrim bahtý karayým
azýcýk yüzüm süreyim nasýrlý ellerine
bebekken dokunduðum þefkatli yüreðine
her gece vakti tüllenirsin göz perdemde
bir yanýn sýrat bir yanýn cennet
zikrin fersah fersah göklerde
karanlýk cihetlerimi aydýnlatsýn ýþýðýn
melek kanatlarýnla ört üstümü anne
gözlerime baktýðýn an anladým
yüreðinin sýzýsýný anladým
baðrýnýn kor olup yandýðýný anladým
harlarla daðlandýðýný anladým
saçlarýna gümüþ teller düþtüðü an anladým
anneliðin ne olduðunu
bu gece seni düþündüm
yokluðun suya yazý yazmak kadar zormuþ meðer
boðazým düðümleniyor yine
kýzýla boyanmýþ düþlerim
tam alýn ortasýndan vurulmuþum
yaþayan bir ölüyüm anne
küsüp gitme öyle dayanamam yokluðuna
ne olur bir ses ver
yoksa öksüz kalýr yetim bakýþlarým
kime sýðýnayým bu gece
kim açar bana kapýsýný
kim ah oðlum hoþ geldin der
zemheri soðuðunda
ilmek ilmek seninle örülü sancýlarým anne
bu gece
mayýnlar patlatýyor hep umutlarýmý
kýrk yamalý gök yýkýlmýþ baþýma
üstümde kara bir duman kütlesi
küsüvermiþ ay ve yýldýzlar sen yoksun diye
aklýmýn ucunda sana ait ýslak düþler
kimse senin gibi sevmiyor anne
yoðurt çorbasýna kuru ekmek bandýrýrdýk hatýrlar mýsýn
sen dokunduðunda yumuþacýk pamuk gibi olurdu ekmekler
pencerenin önünde ki mýsýr koçanlarýný
püskülleri tel tel dökülmüþtü hani
hani su biterdi komþunun kuyusundan su çekerdin
elektrik yoktu sen vardýn
gaz lambasýyla ýþýl ýþýl sen yanardýn odamýzda
keþke hep çocuk kalabilseydim yanýnda anne
sen ninni söylerken hep dertli kederliydi ezgilerin
hürmetle öptüðüm ellerinle Allah’a yalvarýrdýn
baþucumda uyurdun yastýðýn kireçli duvarlardý
yüreðinde annelik duygularý
ebabiller uçururdun ömründen saat saat
seni bir ömür boyu el üstünde taþýsam
gece gündüz öpsem ayaklarýnýn altýndan
hakkýný ödeyemem anne
yüreðin daðlar kadar gamlý
sevgin ,þefkatin okyanuslar kadar engin
gönül pýnarýndan billur ýrmaklar akar
hayatýn sýrrý gözyaþýnda saklý
geceleri önünde saygýyla eðilir yýldýzlar
güneþ kamaþýr senin ihtiþamýndan
ezelden ebede akan hayat yolculuðunda
sen varsýn anne
saat gecenin üçü
bulutsuz bir gök eðilir üstüme
yaðmurlar yaðar
hüzün damlalarý yaðar senden
tut ellerimden götür beni çocukluðumun dar sokaklarýna
yüzü kirli çocuklarla oynayayým kir pas içinde
kapýsý sana açýlan evlere götür
uyut beni pamuk yataklar içinde
senle beraber uyuyayým anne
sesin sinmiþ zihnimin dört duvarýna
gülüþünün aksý düþmüþ ruhuma
sýcak çorba buðusunun içinde tütüyorsun
hýçkýrýklarýn karýþmýþ seccademin yeþiline
tökezleyip düþtüðüm yerde dizlerim soyulmuþ
cam batmýþ ayaklarýma
avuçlarýmda balçýk balçýk çamurlar
toprak caddelerden
sýcak bir el olup kaldýrýr beni anne
bir kez daha gitmek isterdim
ikindinin alacasýnda arkadaþlarla dekman oynamaya
gündüz nedir akþam nedir bilmezdim
pencereden seslenmeni isterdim
oðlum geç oldu artýk …hadi eve gel
ne çabuk geçti o günler anne
hicran radyoda ki þarkýlardaydý hep
en büyük hasret babamýzýn iþten dönmesiydi
en büyük sitemimiz hastalanýp sokaða çýkamamaktý
endiþe, tasa, korku nedir bilmezdik
insan büyüdükçe öðreniyormuþ anne
sinide lahana sarmasý
burnumu okþardý kokusu
odun közüyle piþmiþ mýsýr ekmeði
iþtahýmý kabartýrdý
baþtan aþaðý bir ömürdü yemesi
senin ellerinden anne
çektiðin besmeleyle tut ellerimden þimdi
düþlerinin göðsüne yatýr beni
o yanýk ninninle kanat çýrp üzerimde
korktuðum rüyalardan çek al beni
baþörtünden sarkan saçlarýna tutunayým
tozutan rüzgarýn tozlarýndan koru beni
beþ vakit namazýnda duanla dokun bana
zorlu anlarýmda çýkýp gel yanýma anne
sensiz çok baharlar geçti
içi kanýyor sokaklarýmýn
bomboþ þehrin duvar diplerinde
dudaklarý büzülmüþ bir çocuk býraktým hep
kýþlarýn hüküm sürdüðü her gecede
rüzgarlarýn tipiye dönüþtüðü her yerde
hislerim yanýk kokulu
bak yine üç aylar geldi
helal lokmayla açtýðýmýz oruç zamanlarý geldi
yýllar önce susup da ezaný beklediðimiz akþamüstleri
sýrlara karýþan sahur vakitleri geldi
sabah namazlarý
huzura kanatlanan dua anlarý geldi
hani, saçlarýmý tarardýn aynanýn karþýsýnda
onca iþinin arasýnda bir de ben vardým
hani hatýrlar mýsýn
uyur numarasý yapardým kendimce
baþým dizinde gözlerim kapalýyken
pamuk ellerin okþardýn saçlarýmý
uyusun da büyüsün ninni derdin
bende o an dalardým uykuya
adýný koyamadýðým tarifsiz hislere maruzum
her nedense fýrtýnalar kopar yüreðimde
ne olur yine gel yanýma
ne olur yine dizlerine yatayým
sen yeni ninniler söyle
ben gök mavisi hayaller kurayým
Yaratandan huzur iste benim için
gözyaþlarýn düþsün saçlarýma
ninnilerle birlikte anne
yasini þerifi ezberlerken
derin bir uykuya dalýp uyumuþtum
seccadeni yorgan diye ayaklarýmýn üzerine sermiþtin
üþümesin diye
þimdi ben torunumun üstüne seriyorum seccademi
sanki dün gibi
sobamýz ince sacdandý
birkaç odun parçasý yetmemiþti odamýzý ýsýtmaya
üþütüp aðýr hasta olmuþtum
bakýr tabaktan sýcacýk mercimek çorbasýný
doldurup tandýr ekmeðini ince ince doðrayýp
sapý kýrýk tahta kaþýkla doyurmuþtun karnýmý anne
o masalsý günlere götür beni
hayallerimi süsleyen o geçmiþin diyarýna
o bitmek bilmeyen çocukluk mevsimine götür
yaðmur lekeli düþlerinden sarý papatyalar býrak
hýzýr misali imdadýma yetiþ
hacdan gelmiþ gibi anne
bu cuma gecesi
babamýn ruhuna yasini þerifi okudum
sen öðretmiþtin bana kur’an okumayý
Allah’a emanet edip
küçük bir valizle kuran kursuna göndermiþtin
ruhunun kucaðýna ayetler býraktým
her biri gül gibi
ruhu þad olsun
sende berhudar ol anne
redfer