Vakti dolan yaprak, Düþer dalýndan döne döne... Kuluçka süresi dolan yumurta, Çatlar vakti zamanýnda, Çýkar yavru civcivler... Süresi dolan doðum, Gerçekleþir sancýlarýyla... Çiçeklerin ömrü, Zamaný geçince solar, Düþer yerlere, kurur... Ve karakýþ düþer zamanla yuvalara, Soður yuvalar, poyraza, ayaza vurur. Uzun yýllar öncesinden, Çok eskilerden böyledir. Gülen yüzünüz, Fotoðraflarda asýlý kalýr. Harmanda, Yaba önüne atýlmýþ, Samanla buðday gibi, Savrulur günler, haftalar, aylar... Ve bilinmez, Kimbilir, Ne zaman? Neden ve nerelerde? Nasýl çýkar karþýmýza? Korktuðumuz nihai son. O sonlarý kabullenmek, Çok zor, Çokkk zorrrr...
23.01.2022
NASIF ACAR
DENÝZLÝ/Bekilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.