Çok uzun zaman önce Bir dað köyünde Yaþayan bir kýz vardý Adý munise Hatýrlýyorum þimdiki gibi Düzde ve yamaçlarda koþuþunu Daima sevgiden yanaydý kalbi.
Bilmezdi kimseler Tutkuyla and içtiðimizi Görmedi kimseler Süregelen günlerde
O dað köyü Bir anda sessizliðe büründü Götürmüþler ben yokken Ah munise Býrakýp gittin beni Kimbilir nerdedir þimdi.
Boþunadýr kuþlarýn kuruntusu Dallarda suskunluk rengi varken Aðacýn meyvesi keder, keder Ve þimdi reyhanlar dalýnda kuruyor Gurüp vaktinde Ýksirin halis rengi buharlaþýrken.
Yapayalnýzýz kaldým Ve ben daima arýyorum Güzelim munusem Burada gecelere uzanýrým Ay düþer yanýma uyanýrým O zaman kýskananlar þimdi açýyor bana.
Bu yaban diyarda Gözlerimdeki ýþýk seninle gitti Rüzgarýn rakslarý bitti Ebedi ve ezeli uykular içinde Uyanmaz düþlerde Ýþte bu yüzden daima sisli...
M. Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.