SAĞOL

Gece rengiyle hükmetmekte yine
Sanki gökyüzü yaþadýklarýmý öðrenmiþ gibi
Yaþattýklarýný bir bir yansýtýyor yýldýzlarýna...
Sanki hiç bir þeyi bilmiyormuþçasýna...

Yaþattýklarýný soracak olursan;
En basiti beni her an boðan gözyaþlarým
Ýçten içe kemiren cümlelerin...
Yalnýzlýða kavuþturan gözlerin...

Açýkçasý yüreðim;
Bütünleþmeyi bekleyen puzzleler gibi
Birleþtirmeye nereden baþlayacaðýmý bilmiyorum...
Yerine koyduðum her parça
Seni kendimden daha da uzaklaþtýrýyor...
Yüreðimin derinliklerindeki parçalarý birleþtirmeye çalýþýyorum...
Ve en baþa döndüðümde
Nedense; yine o cümlelerindeki
Acýnasý sevdayým...

Bir yol çiziyorum;
Seni hatýrlatmayacak, yepyeni bir yol
Baþarýyla, hatýrlamadan seni ilerlerken
Ayaðýma takýlan küçük bir taþ
Geçmiþe götürüyor beni...

Ne kadar da safmýþým diyorum ama
Bravo be sana!
Bravo...
Baþarmýþsýn...

Yapma diyorum;
Cümlelerdeki gibi; býrak bu boþ, anlamsýz anýlarý...
Ama olmuyor iþte...
Geçmiþi bir çýrpýda unutmak
Kolay olmuyor...

Yinede teþekkür ediyorum sana
Her ne kadar yalan olsa da
Yaþattýðýn her an ve güzel günler için...
Bana sevdiklerimin bile
Beni kýrabileceðini gösterdiðin için...
SAÐOL...

Sevda Arslan

Sosyal Medyada Paylaşın: