yalnızlık

Bozkýrýn en inatçý sükutundayým þimdi
ellerimde veremediðim iðde dallarý
yollar bir hayli uzak , toz toprak
bilirsin bir umuttur bu topraklarda yaþamak


Özüme dönüyorum ayaklarým yavan
yüreðim yavan
bir hayli yorgun ve bir hayli yýpranan
saçlarýmý seher yeline veriyorum

Bahçeye yeni girdim patika yollardan
birazdan sobaya odun atacaðým
dibine oturup yeniden kestane patlatacaðým
ah bu koku varya içime oturan
bozkýrýn en soðuk akþamýndayým þuan
içimdeki sükutu sobanýn yanýndaki kedimin mýrýltýsý bozuyor
o da beni çok özlemiþ bunca yýl nerelerdeydin diyor
dersimi aldým geldim der gibiyim
kendi öz memleketimde bir yabancý garip gibiyim


Ne çok hayalim vardý çamlýða seninle çýkmak
Ellerinden bir semaver çayý , gözlerinde kaybolmak
Lise caddesinde ellele tutuþmak sarýlmak
olmadý iðde kokulum olmadý ..



Ne bir mal istedim ne de bir mülk
Bir gecekonduya sýðardik biz yanyana
Yanýmda sen olsaydýn olurdu bana cennet dünya
Bir kuru soðan olsaydý aþýmýz
Doyardý sevdadan inan karnýmýz




Sosyal Medyada Paylaşın: