Kalýnca bir duvar vardý bizim aramýzda Sanki çelikten aþýlmazdý karþýmýzda Kim ördü bu duvarý aþýlmaz ufkumuzda Belki de sen ördün biliyorum aþkýmýza da
Bir gün olup da yýkýlsa o kalýn duvarlar Ama yine aramýzda esiyor soðuk rüzgârlar Seni senden sorsam asla umut olamazlar Çünkü kaderin yazýlmýþ doðru yolu bulamazlar
Balyoz bile bulamazsýn o duvarlarý kýracak Sanki labirente sönmüþler ve seni boðacak Yer bile bulamayacaksýn sýðýnýp saklanacak O duvarlar sonunda seni saðar da yapacak
Sýzlanýp da dövünmek boþuna olacak Bir ahtapot seni kollarýyla sýkýca saracak Ya seni yavaþ yavaþ ýstýrapla boðacak Ya da birden alýp denizin dibine sokacak
12.10.2017 Perþembe Cevizli / Kartal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk Noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.