SESSİZ ŞAİR
SESSÝZ ÞAÝR
Bir yaprak düþer agactan
Sonbahar gibi akýp giden zaman
Sararmýþ hazan mevsimi
Küser bana sensiz ömrüm gibi.
Ne yangýnlar çýkar da þu yüregimde
Bir damla suya hasret kalýr sevdalar
Uzaklarda bir baykuþ sesi duyulur,
Çýglýk atarcasýna çarpan þu kalbim
Boþverdim artýk sessiz anýlarý
Kervanýn ayak sesleri kesilirken
Gün akþama boyun büker erkenden.
Yine papatya boynunu büker sonbahar yüzünden.
Kýrýk bir saz çalar nagmeler aglarken.
Kurur gider içimdeki güz gülleri
Çekilir yavaþ yavaþ sular ýrmaklar kurur gider damarlarýmdaki kan gibi.
Issýz bir yerdeyim kayboldum
Kavak yelleri esmez oldu baþýmda
Yüzümdeki çizgiler karadagýn poyraz tarafý sanki.
Ellerim üþür tökezlerim þimdi
Yaþ kemale erdi güz geldi hasatsýz harmana döndüm
Issýz bir ormana gömün beni,
Yada bir þairin mýsralarý na.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.