Derin derin içime çektiðim, Vermeye bile kýyamadýðým nefesimdin. Ben garibi biçare býrakýp, Sen kucaðýmda son nefesini verdin. Sonsuz karanlýða düþen ben, Uçsuz bucaksýz aydýnlýða kavuþan sen.
Bundan sonra artýk; Ne bir fýrtýna yýkabilir bedenimi, Ne de ýlýk bir sevda rüzgarý esebilir gönlümde. Sen gittin yoluna, Baþka güzel bir dünyaya... Sanki, bir aðaç gibi ben; Kök saldým bu köhne dünyaya.
Yarýnlar senin mi, benim mi sevdiceðim? Kim bilebilir ki bunu?.. Þunu anladým sadece; Sen ’siz yarýnlarý, ben hiç sevmeyeceðim.
Haydi, alemleri dolaþýp bana geri dön, Haydi, cennet kokularýný sürünüp bana geri dön.
Cahit Fýkýrkoca 17.01.2022, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
cfikirkoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.